Logo Heilige Thomas

Dit wordt geen gewoon jaar

Dit wordt geen gewoon jaar

Van ver gekomen

Van een stel dat ik het afgelopen jaar in onze parochie mocht trouwen, kreeg ik na hun bruiloftsfeest een boek. De schrijfster was mij bekend: Kristien Hemmerrechts. Zij komt met enige regelmaat op de Vlaamse zender (soms ook op de Nederlandse TV) en ik had ook al eerder een boek van haar gelezen. Dit nieuwe boek had als titel: ‘Van ver gekomen’. Het gaat over haar terugkeer naar de Kerk. ‘Ge komt van ver’, had haar moeder haar gezegd, toen Kristien vertelde dat zij weer naar de H. Mis ging. En zo voelde dat ook voor haarzelf: ‘Van ver gekomen’.
Want Kristien Hemmerechts – geboren in 1955 – had nog een staartje van een streng katholieke opvoeding meegemaakt. De drie-eenheid ‘kerk-school-thuis’ bepaalde hoe zij moest denken en doen. Hoewel er nuances waren: de pastoor en de zusters op school waren strenger dan haar moeder. Als echter de tijden veranderen, en Kristien op eigen benen komt te staan, werpt zij haar katholieke opvoeding overboord. Zij kiest voor haar vrijheid en laat zich door geen kerk of geloof meer iets gezeggen. Kristien Hemmerechts verhaal is voor velen van haar generatie herkenbaar.  
Toch krijgt het leven van Kristien opnieuw een wending. Door de dood van haar moeder, haar zus en haar lievelingsvriendin verandert haar leven. Haar vragen zoeken naar een antwoord. Kristien komt in contact met de Sant’Egidiobeweging: een groep mensen over vele landen verspreid, die praktische hulpverlening en ingetogen spiritualiteit met elkaar verbinden. Voor het kerstfeest van Sant’Egidio te Antwerpen in 2020 worden vrijwilligers gevraagd. Kristien geeft zich op; zij wordt ingeschakeld en is daar na de Kerst gebleven. Zij schrijft in haar boek: ‘Ik wist gewoon: dit is mijn plek, hier blijf ik komen, hier hoor ik thuis’. Het was geen terugkeer naar de kerk van haar jeugd; op de standpunten  en het optreden van die kerk had zij nog altijd haar commentaar. Nee, het was een nieuw begin, mogelijk gemaakt door het fundament dat er al lag: ‘Van ver gekomen’.

Een nieuw begin

Zou het niet een rijkdom zijn, wanneer zoiets meer mensen – generatiegenoten van Kristien Hemmerechts of niet – zou overkomen? Want velen hebben het geloof van hun jeugd overboord gezet, maar zijn daardoor niet gelukkiger geworden. Ze zijn nog zoekende, hoor je dan. Echt een nieuw begin kunnen maken: dat is wat je velen zou willen toewensen.
In het boek Leviticus uit het Oude Testament – Leviticus 25 – geeft de Heer aan Mozes mee om iedere zeven jaar een sabbatjaar te houden: een jaar van rust voor het akkerland. En na zeven maal zeven jaren is er vervolgens een jubeljaar: een jaar van vrijlating en terugkeer. Dat moet een heilig jaar zijn: ieder zal weer naar zijn eigen grond mogen terugkeren, slaven zullen worden vrijgelaten en schulden worden kwijtgescholden. Werkelijk een nieuw begin voor iedereen. Het is niet bekend, of in de tijd na Mozes een dergelijk jubeljaar ooit is uitgevoerd.

jubeljaar 2025 kl l 1


Paus Bonifacius VIII stelde in het jaar 1300 het jubeljaar voor de katholieke kerk in. Dat jaar 1300 werd een jaar van vrijlating en kwijtschelding, van een nieuw begin. Verschillende pausen na hem hebben dat overgenomen, al vonden sommigen van hen een periode van zeven maal zeven jaren wel een erg lange periode; zo werd al gauw de tijdspanne teruggebracht tot vijfentwintig jaar.
Het laatste jubeljaar was het jaar 2000, het jaar van de millenniumwisseling. Paus Franciscus heeft nu het jaar 2025 uitgeroepen tot een heilig jaar/jubeljaar, en hieraan het thema ‘Hoop’ verbonden. Wij zijn de pelgrims van de hoop en maken een nieuw begin op de weg naar onze bestemming. Waar ieder van ons ook vandaan komt, hoeveel jaar er ook achter je ligt, weet dat 2025 een nieuw begin is en toekomst biedt.

Ruud Visser, pastoor