Bij dit afscheid als pastoor

Het afscheid van afgelopen zondag als pastoor van onze parochie was prachtig. Eerlijk gezegd had ik er tevoren tegenop gezien, want al die aandacht op mij hoeft van mij niet. Maar dankzij de inzet van velen werd het een echt parochiegebeuren, een feest voor velen. Ieder die wilde, kon dit feest meevieren.

De St. Bonifaciuskerk was die ochtend overvol. Er was een ‘projectkoor’ gevormd uit alle kernen van onze parochie; dat zong schitterende liederen en gezangen samen met de overigen in de kerk. Zelf preekte ik – op verzoek – niet al te lang, maar wel – zoals altijd – uit de grond van mijn hart. Na afloop van de eucharistieviering kwam er een feestlied, speciaal gemaakt voor mijn afscheid. Ook daaraan was gewerkt! Daarna volgden er warme woorden van dankbaarheid door het parochiebestuur, compleet gemaakt door de overhandiging van een cheque. Niet niks. Aangedragen door de kinderen van onze parochie, maar bijeengebracht door de parochianen.

Wat ik heel mooi vond was dat ik de parochieonderscheiding kreeg uitgereikt. Een heel mooi exemplaar! Verschillende keren heb ik deze onderscheiding mogen uitreiken aan parochianen van ons, nu kreeg ik er zelf ook een. Deze hele dag zal in mijn herinnering blijven, maar de onderscheiding van de H. Thomas geeft mij een zichtbaar teken van de blijvende verbondenheid met de parochie.

Pastor Lâm, met wie ik in onze parochie het langst heb samengewerkt en van wie ik veel mocht leren, nam daarna het woord. Ook hij had een prachtig symbool uitgekozen en voor mij meegebracht: wegen die zich scheiden maar toch verbonden willen blijven. Hij had inmiddels de leiding overgenomen, en vond dat we wel toe waren aan de koffie of aan iets anders.

Ik nam de woorden uit de eerste Schriftlezing van deze bijzondere dag in gedachte: ‘Ik laat u niet gaan tenzij u mij zegent’. (Gen. 32: 28) Toen daalde de zegen van de Heer op ons neer: de zegen ten teken van afscheid.

Tijd voor koffie. Ja en nee, want al spoedig vormde zich opnieuw een lange rij: parochianen die hun dankbaarheid bij dit afscheid wilden benadrukken. Tot diep in de middag was het druk in en rondom de kerk. Graag wil ik alle mensen die geweest zijn alsook degenen die geschreven hebben heel hartelijk bedanken voor dit prachtige afscheid als pastoor van de parochie H. Thomas. En zeer zeker denk ik dan speciaal aan hen, die al weken lang druk in de weer waren om er een prachtig afscheidsfeest van te maken. Dank, dank, dank! Ik ben nog niet de parochie uit, dus zullen we elkaar vast en zeker nog wel eens ergens tegenkomen.

Het gaat u allen goed!

Pastor Ruud Visser