Het zal u niet ontgaan zijn dat het afgelopen jaar, het Jubeljaar, in het teken stond van hoop. Ook wel het jaar van de ‘Pelgrims van Hoop’ genoemd. Het logo hiervan is op velerlei wijzen zichtbaar gemaakt. Zo wapperde bij vele kerken hiervan de vlag of hing het kleurrijke doek voor de ambo. Ook in de liturgie heeft het veel aandacht gekregen.
Het thema ‘Pelgrims van Hoop’ blijft bijzonder krachtig en actueel. Want ieder van ons is, op zijn of haar eigen manier, een pelgrim. We zijn onderweg, vaak met vragen, verlangens, zorgen en dromen. En diep in ieder mensenhart leeft dat stille verlangen naar betere tijden, naar vrede, naar Licht.
Toch is hoop meer dan verlangen. Paus Franciscus herinnerde ons eraan dat hoop een christelijke levenshouding is. Hoop is geloven dat God aanwezig blijft, ook wanneer het donker is. Het is durven vertrouwen dat Zijn Licht nooit dooft, hoe zwaar de tijd ook mag aanvoelen.
Wij leven in een wereld die gebukt gaat onder oorlogen, onrecht, geweld en onzekerheid. Soms lijkt het alsof het duister het laatste woord heeft. Maar juist dan horen wij in het evangelie vaak de oproep: ‘Wees niet bang’. Juist dan worden wij opgeroepen om pelgrims van hoop te zijn. Mensen die, ondanks alles, blijven geloven in de komst van het licht.
In deze Adventstijd merken wij hoe de dagen korter worden en hoe het licht verdwijnt. De adventstijd leert ons om te blijven uitzien, niet alleen naar het licht van de zon, maar juist naar het Licht van Hem die komt.
De evangelist Matteüs vertelt ons over de wijzen die uit het oosten optrokken, geleid door een ster. Zij gingen op zoek naar dat ene Kind, liggend in een kribbe, dat de wereld nieuw licht en nieuwe hoop zou brengen. Net als wij, waren ook zij hoopvolle pelgrims op zoek naar het licht in het duister. Zoekend naar hét Licht!
Ook wij zijn in deze Adventstijd uitgenodigd om op weg te gaan. Misschien niet naar Bethlehem, maar wel in ons hart, om daar ruimte te maken voor het kind van vrede, het Licht dat sterker is dan het duister.
We hebben nog even te gaan voordat wij het kerstfeest mogen vieren. Kerstmis hoeft dit jaar geen dag te zijn van een blij gezicht met lege ogen. We mogen kerst vieren en beleven vanuit ons diepste binnenste waarbij de duisternis plaats heeft gemaakt voor licht, Zijn Licht. Dit licht is ná de kerst niet voorbij, ook niet wanneer de kerstboom en het stalletje weer zijn opgeruimd. Zijn Licht is blijvend in ons aanwezig.
Natuurlijk moeten we ervoor zorgen dat het vlammetje niet wegkwijnt. We worden als christenen opgeroepen om vol vertrouwen die pelgrims van hoop te blijven. Mogen wij als pelgrims van hoop elkaar onderweg bemoedigen. Mogen wij het licht dat wij ontvangen ook delen met anderen, zodat het donker wat minder donker wordt. Want wie hoopt, gelooft dat God onderweg is met ons. Vandaag, morgen en alle dagen van ons leven.
Ik wens u, jou, ook namens mijn collegae, een hoopvolle adventstijd toe op weg naar een Lichtvol kerstmis.
Pastor Saskia van Winden
