Op het moment dat ik dit schrijf is het de periode rond de dagen van dodenherdenking en bevrijdingsdag. In deze dagen worden films vertoond die te maken hebben met WO II. Eén citaat uit de film ‘Schindler’s List’ blijft in mij nagalmen: “Oorlog brengt het slechtste in de mens naar boven.” De film liet inderdaad zien hoe mensen door de situatie elkaar immens leed en verdriet aan konden doen. Hoe is dat toch mogelijk dat mensen zo veranderen? Telkens weer blijkt dat dit werkelijkheid is. We zagen dat toen, we zien dat nu in alle oorlogen die gevoerd worden. Met zoveel duisternis is er geen uitzicht meer. Er is geen kleur in het leven en het enige dat de toekomst nog te bieden heeft is wan-hoop.
Echter heeft alles in het leven twee kanten. Licht en donker, warmte en kou, vreugde en verdriet. Als oorlog het slechtste in de mens naar boven brengt, wat brengt dan het beste in de mens naar boven, vroeg ik mij af. Natuurlijk kom ik dan bij Christus. Hij die Zoon van God, die Liefde is. In Zijn leven heeft Hij laten zien wat voor goedheid er in de mens gelegd is door God zelf. Mensen, die hoe diep zij ook in de put zaten, stonden weer op met hernieuwde kracht. Er was weer hoop op een beter leven in hun toekomst. Zij konden vooruitkijken.
Als wij vooruitkijken dan hebben ook wij die hoop nodig, want wat zal de toekomst ons brengen? Zowel in de kerk als in de samenleving hebben we het nodig dat er rust komt. Ongetwijfeld zal dat ook voor ons persoonlijk leven gelden. Er zijn in ons leven immers situaties en momenten waarop de dagen hun glans hebben verloren. Dagen waarop er donkere wolken boven ons leven hangen. Dan hebben we het nodig om uitzicht te krijgen op welke weg we moeten gaan. Welke richting zal de nieuwe paus opgaan met de wereldkerk?
Voor ons als parochie: hoe zal onze toekomst eruitzien als pastor Visser met emeritaat gaat? Een grote verandering zal ons te wachten staan, maar zo ver is het nog niet. We zullen eerst door die tijd van onzekerheid moeten. Hier ligt voor ons dan ook de uitdaging: hoe willen wij de toekomst inkijken? Hebben wij de moed om die weg op te gaan, al weten we lang niet hoe die weg er ook uit zal zien? Pelgrims van Hoop mogen we zijn. Een hoop die gefundeerd is op de liefde, de nabijheid en de goedheid van God zelf.
Dit mag voor ons een bemoediging zijn om ondanks alle onzekerheid toch vertrouwen te hebben om de ene stap na de andere stap te zetten op de weg naar de toekomst toe. Zoals we met Pasen hebben gevierd dat niet de dood, maar het leven; niet de duisternis, maar het licht het laatste woord heeft. Zo mogen we met Pinksteren vieren dat we altijd mogen vertrouwen op de kracht van de heilige Geest. Die zal ons de hoop geven, waar we zo naar verlangen in ons menselijk bestaan. Die zal het goede / beste in ons naar boven brengen, opdat de wereld moge geloven dat Christus leeft in ons!
Pastoraal werker Lâm
